Dışarıdakiler

      Tomurcukların rengârenk açtığı zamanlarda yeni açmaya yüz tutmuş hayallere ihanet edipte gittiler.
         Mazilerini giderken bir veya beş numaralı koltuklara hapsedip öyle gittiler.
         Feleğin çemberinde döne döne kalplerine hapsedip duygularını, bir yanıp bir sönen umutlarını bırakıpta gittiler. En büyük günahlarına bedel biçtiler gidişlerini.
         Anılarını, sevdiklerini Hınıs’tan uzaklaştıkça kat ettikleri mesafeye göme göme hasreti, acıyı, özlemi göze alıpta gittiler.
        Çayın en demlisini pasajda, aşkların en güzelini Şaban'da, göllerin en gizemli olanını Hampurpert'te bırakıp ta gittiler. 
         Kışın ayazında bir kuş gibi buzda kayan çocukların xızeklerini kırıp, umutlarını çökertipte gittiler.
         Xaşili ocakta, çirişi tarlada, patileyi tandırda bırakıpta gittiler.
         Çetin amcanın klarnetindeki nağmeleri Datto’nun davulundan çıkan sese işleyip te gittiler. 
         Bayramların coşkusunu şeker toplayan çocukların poşetinde biriktirip, ağzını sıkıca bağlayıp ta gittiler.
        Duvarda asılı duran fotoğraf karesindeki dostlarını yüreğinin en derinlerine hapsedipte gittiler.      
        Nisan yağmurunda çarşı merkezindeki koşuşturmalara inat illiklerine kadar ıslanmayı özleyeceklerini bile bile gittiler.     
       Hayatlarının en asil köşesinde sakladıkları geleneklerini unutmaktan, korka korka gitmek zorunda kaldılar.
        Ah.. xınıs ah.. ne senle olur ne senden vazgeçilir diye diye gözlerindeki yaşlara aldırış etmeden gittiler.
        Bu devran ayrılığın devranıdır diye umursamadan gittiler.        
        Umutlar beslediler yarınlarına dair.“Ben yaşamadım çocuklarım yaşasın” diyerek istemeden de olsa gittiler.
        Öyle ya neden gitsin insan. Beklentilerine karşılık buluyorsa. Değerlerini terk etmek ister mi? Bırakır mı insan okul yıllarını.Okulun yanı başındaki tozlu yollarında. Çocukluğunu geçirdiği mahallenin en muzip halini değişir mi beton yığınlarına. Neyine güvenipte teslim eder Hınıs'ı içinde barındırdığı üç beş sorumsuz ve zalimin kollarına. Neden gider insan, bunca güzelliği doya doya yaşamadan.
        Hangi neden hasretin acımasız yüzünü kamufle etmeye değer. Hangi beklenti Baş köy’ü, Güzel dere’yi görmezden gelmeyi sağlar.
        Gökyüzünü seyrederken hangi yıldız Hınıs'a yakındır diye düşünmez mi insan. Bilmez mi içinden çıkılmaz hesapların sonucunda hep Hınıs çıkar.
         Hınıs'ın hangi yönüdür uykuları kaçıran. Rüyaların en anlamlısı değil midir içinde Hınıs'ı barındıran.
        Ax Hınıs Ax. Mutluluğun kaynağı Xınıs. Gündüzün başka gecen başkadır senin.
        İçinde başka dışarıda başka olan insanlarınla, dillere destan tarihindir seni vazgeçilmez kılan. Bilinmese de kıymetin sorun değil. Sen her şeye inat ayaktasın. Ve öylede kalacaksın. İnsanlar ne kadar vefasız olursa olsun kazanan sen olacaksın.